Haber ve malumatnamelerim

dikkatli okuyucularım, son yazımın ( darbeye niye karşısınız?) imla bakımından diğerlerinden ayrıldığını fark etmişlerdir. standart gramer kurallarına sıkı sıkıya bağlılık gösteren bu yazı hürfikirler ’de yayınlanmak üzere kaleme alındı zira. bilenler bilir, bilmeyenler için bahsetmiş olayım… ali fuat başgil ve ahmet emin yalman öncülüğündeki bir grup aydın, 1947 yılında hür fikirleri yayma cemiyeti (HFYC) adında bir dernek kurarak o döneme göre hayli cüretkâr sayılabilecek faaliyetlerde ve neşriyatta bulundular. Çıkardıkları derginin adı da, derneğin adından mülhem şekilde hür fikirler idi. gayesi, fikir hayatını canlandırmak ve çeşitlendirmek olarak özetlenebilecek bu entellektüel teşebbüs, açıkça belirtilmese de liberal bir damardan besleniyordu. gerek ülkemizdeki entellektüel sermayenin böyle bir teşebbüsü ayakta tutabilecek derinlikte olmaması, gerekse dönemin iç ve dış siyasî şartları münasebetiyle cemiyetin ömrü kısa oldu. bugün , hür fikirler ’in entellektüel mira

Tarihi, galipler yazıyor. İkinci Dünya Savaşı Almanya’nın galibiyetiyle sonuçlansa, Hitler büyük bir cihangir ve Alman ırkının en mümtaz evlatlarından biri olarak tarihe geçecekti. Yada Mustafa Kemal başarısız olsa idi, bugün millî mücadele olarak destanlaştırılan dönemi bir fetret ve celâliler devri, kahraman olarak yad ettiklerimizi ise padişahın iradesine başkaldıran komitacılar ve hainler güruhu olarak anıyor olacaktık. Aynı sonuç-odaklılık,darbeler için de geçerli. 27 Mayıs’ı tezgâhlayanlar Atatürk’ün yoluna baş koymuş özgürlük havarileri olarak efsaneleştirilirken, aynı iddia ve saiklerle yola çıkan Talat Aydemir’in idamı bunun bir örneği değil mi? 9 Mart 1971’de ihtilal yapmayı planlayan bir grup askeri tespit ve tasfiye eden silahlı kuvvetler üst yönetimi “bu memlekete darbe gerekiyorsa, emir-komuta zinciri içinde biz yaparız” dercesine muhtıra verdiğinde tarihler 12 Mart’ı göstermiyor muydu? O üç günde demokrasinin bu ülkedeki makûs kaderi değil, darbeyi kimin yapac