demiryolları
küçük bir demiryolu kasabasında yaşarken, bizi dünyaya bağlayan en önemli vasıta trenlerdi. makinistler, kondüktörler, hareket memurları ve makasçılar ise ilk kahramanlarım. ve kendine has mimarîsi ile alt katı bekleme odası ve yazıhane, üst katı lojman olarak kullanılan istasyon binaları... hareket memurluğu yapan bir akrabamız sayesinde bu lojmanların birine sık sık girip çıkma ve geceleme imkânı da buldum sonraları. devir, kara trenlerin devriydi. öyle ki kömür kazanlarından kopup gelen kıvılcımların yada kömür parçacıklarından birinin gözüne isabet etmemesi için yolcuların tren hareket halinde iken ya başlarını camdan çıkarmamaları yada bunu lokomotife doğru bakmadan yapmaları gerekiyordu. uzun düdükler çalıp, simsiyah dumanlar salan ve çıkardığı sesle tezat bir hızla ilerleyen kara trenlere kaç defa binmişliğim, sayısız defa da seyretmişliğim ve el sallamışlığım vardır. bilmeyenler, binmeyenler ve binemeyecek olanlar için buhar gücüyle çalışan bu tr