iftar sofraları
bir ramazan ayını daha, çok şükür, geride bıraktık. ailece katıldıklarım hariç, bu yılki kadar çok iftar daveti aldığımı hatırlamıyorum. bu davetlerden birkaçına yazık ki icabet edemedim. davet sahiplerinin hepsinden allah razı olsun. piknik şeklinde tertip ettiğimiz halde, haziran ayında bastıran yağmur ve soğuk hava nedeniyle bir ablamızın evine taşıdığımız bir iftar daha var ki, bu yıl aldığım davetlere bunu da ilave edebiliriz. gün geçtikçe daha çok yerleşen bir trend olarak insanlar birbirlerini ev yerine dış mekânlarda ağırlıyor veya oralarda buluşuyorlar. taziye çadırları bile bunun bir göstergesi değil mi? evinde misafir etmektense bir otelin lobisinde, lokantada veya bir kafede buluşmak da bu trendin bir parçası. annemden duyuyorum, hanımlar bile günlerini dış mekânlarda yapmaya başlamışlar. ‘değişiklik olsun’ diye arada bir dışarıda yiyenler de buna eklenince, karşımıza kocaman bir sektör çıkıyor: dışarıda yeme/ağırlama sektörü. iftar sofraları da iştah kabartıcı bir