Haber ve malumatnamelerim

Kişisel gelişim yada benzeri başlıklar altında yayınlanan kitaplarda bol bol nasihat yer alır, hayata, insanlara ve parlak bir geleceğe dair süslü laflar edilir, kapısı olmayan sihirli anahtarlar dağıtılır. (bir çift süslü laf da ben edeyim istedim!..) Hayata dair birşeyler öğrenmek ve başarılı olmak isteyenlere naçizâne tavsiyem, hayatı “kişisel gelişim” kitaplarından çözmeye çalışmak yerine, hâtıra yada biyografi türündeki eserlere yönelmeleri. Eğer kendimizi Adem sanmıyorsak, bu dünyada bizden önce de yaşayanlar olduğunu hatırlamalı ve zorluklarla karşılaşan, âşık olan, terk edilen, fakir düşen… seleflerimizin önüne çıkan engelleri nasıl aştığını yada niçin aşamadığını, hâtıra yada biyografilerini okuyarak öğrenmeliyiz. Gorki’nin çocukluk ve gençlik dönemini anlattığı üçlemeyi okuyanlar, hayata onun kadar geriden başlamadıkları için aslında ne kadar şanslı olduklarını düşünmeye başlayacaklardır. Bütün mesele, bu şansı değerlendirmek için birtakım mecralar ararken Gorki'ni

Beyazıt Öztürk ve Kadir Çöpdemir, vaktiyle NTV'de Biri Bana Anlatsın isimli bir program yapıyordu hatırlarsanız. Sonuna doğru açtığım için adını öğrenemediğim bir profesörü konuk ettikleri bir bölümünde mükemmelliğin tanımı üzerine konuşurlarken, aklımın bir köşesinde var olan fakat hiçbir zaman o netlikte ifade edemediğim bir tespitte bulundu profesör. Mealen dedi ki: Çoğumuzun sandığının aksine mükemmellik, içinde herşeyi barındıran, ilave edecek başka birşeyin olmadığı yada kalmadığı kompleks bir yapıda değildir. Gerçek mükemmellik, muhtevasından çıkarılacak birşey olmayan, çıkarıldığında ise varoluş anlamını (ontolojik bütünlüğünü de diyebiliriz buna) kaybedecek sadeliktedir. En güzel romanının hangisi olduğu sorusuna, belki de bu yüzden ‘Kırmızı Pazartesi’ cevabını veriyor Marquez. Ve ekliyor: çünkü en ince olanı… Başka bir deyişle, anlatmak istediğini, muhtevasından ödün vermeden en az sözcükle anlatabildiği romanı. Aynı ölçüyü hayata tatbik edebiliriz sanıyor