kişisel gelişim ve hayat hikâyeleri

-
Kişisel gelişim yada benzeri başlıklar altında yayınlanan kitaplarda bol bol nasihat yer alır, hayata, insanlara ve parlak bir geleceğe dair süslü laflar edilir, kapısı olmayan sihirli anahtarlar dağıtılır. (bir çift süslü laf da ben edeyim istedim!..)
Hayata dair birşeyler öğrenmek ve başarılı olmak isteyenlere naçizâne tavsiyem, hayatı “kişisel gelişim” kitaplarından çözmeye çalışmak yerine, hâtıra yada biyografi türündeki eserlere yönelmeleri.
Eğer kendimizi Adem sanmıyorsak, bu dünyada bizden önce de yaşayanlar olduğunu hatırlamalı ve zorluklarla karşılaşan, âşık olan, terk edilen, fakir düşen… seleflerimizin önüne çıkan engelleri nasıl aştığını yada niçin aşamadığını, hâtıra yada biyografilerini okuyarak öğrenmeliyiz.
Gorki’nin çocukluk ve gençlik dönemini anlattığı üçlemeyi okuyanlar, hayata onun kadar geriden başlamadıkları için aslında ne kadar şanslı olduklarını düşünmeye başlayacaklardır. Bütün mesele, bu şansı değerlendirmek için birtakım mecralar ararken Gorki'nin yaptığı gibi çok çalışmakta ve kendini geliştirmeye devam etmekte.
Gorki, aklıma gelen örneklerden sadece biri. Okuyacağımız hayat ünlü bir iş adamına da ait olabilir, bir tiyatrocuya, müzisyene, sporcuya, siyasetçiye… hatta ve hatta ünlü olmayan bir şahsiyete, hatta iyi bir anneye de... Bütün mesele ilgi alanımız, dünya görüşümüz, mesleğimiz yada hayallerimizle mütenasip hayat hikâyeleri okurken, örnek yada ibret alınacak yanlarıyla incelenmeye değer isimler seçebilmekte.
Onları başarıya yada başarısızlığa götüren sebepleri anlamaya çalışırken, başarılı olanların yaptıklarını yapıp, yapmaktan kaçındıklarını yada pişman olduklarını ise terk etmek. Üstelik bütün bunları, somut bir netice alıp almadığımıza bakmaksızın tekrarlamaya devam etmek. Yapmamız gereken galiba bu kadar basit!...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

teyzelerim

-
biri bu dünyadan, diğeri bu diyardan göçüp giden iki teyzem var benim. vardı, daha doğrusu… büyüğü vefat edeli sekiz yıl oldu. 83 yaşındaki küçük teyzem ise geçen ay rusyaya, oğlunun yanına taşındı. ömrünün kalan kısmını orada tamamlayacak. allah, bütün büyüklerimize uzun ve sağlıklı ömürler versin. teyzelerim o kadar farklı iki karakterdiler ki… geriye dönüp baktığımda, birbirlerine en çok benzeyen yanlarının çok iyi yemek yapmaları olduğunu söyleyebilirim. bu meziyet ırsî birşey herhalde ki annemde de var, büyük teyzemin kızında da. kısa denecek bir zamanda sofrayı hepsi birbirinden lezzetli üç-beş çeşit yemekle donatırlar. bana öyle geliyor ki teyzelerimin kaderinin asıl benzeştiği nokta, otuz-kırk gün ölümle cebelleştikten sonra her ikisinin de hayata tutunmayı başarmış olmaları… büyük teyzem 1994’te geçirdiği kalp ameliyatından sonra bir ayı aşkın bir süre yoğun bakımda kaldı. kendinizi kötü habere hazırlayın denilmişken iyileşip 21 yıl daha yaşadı. kandaki üre miktarını
Devamı

uzay merakım

-
gökyüzüne merakım küçük yaşlarda başladı. kesin bir tarih vermek zor, fakat geriye dönüp baktığımda, halley kuyruklu yıldızını ararken buluyorum kendimi. küçüktüm, fakat yine de hatırlıyorum. halley kuyruklu yıldızı o gece dünyanın yakınından geçecek, hava şartları müsait olursa biz de görebilecektik. bütün ülke, yetmiş küsür yılda bir gerçekleşen bu gökyüzü hadisesine kilitlenmiştik. aylar süren bu bekleyiş sırasında iki şey daha yapmıştık. ilki, halit ziya uşaklıgil’in “kuyruklu yıldız altında bir izdivaç” romanını dizi haline getirerek dönemin tek kanalı ve tek televizyonu trt’de yayınlanmaktı. ikincisi ise, o yıl bizi erovizyon’da temsil etmek üzere “halley” isimli bir de şarkı hazırlamak. şarkıyı seslendiren grubun üyelerinden birinin, hani o kısa kıvırcık saçlı gencecik kızın candan erçetin olduğunu şarkıyı yıllar sonra youtube’da izlerken fark edecektim. beklenen gece geldiğinde, maaile bahçeye çıktık. insan boyunu aşmayan bahçe duvarının hemen arkasındaki mahalle arkadaşla
Devamı

dayımı kaybettik

-
yanında büyüdüğümüz yahut muntazaman görüştüğümüz akrabalarla kurduğumuz bağlar araya zaman ve mesafe girse bile kopmuyor, körelmiyor. hayatımıza sonradan giren akrabalarla münasebetlerimizde ise -bu gecikmenin makul bir sebebi yoksa hele- birşeyler hep eksik kalıyor, derinleşmiyor. dayım sözkonusu olduğunda da böyle bu, iki numaralı halam sözkonusu olduğunda da. hep bir eksiklik, hep bir yarım kalmışlık duygusu… bugün size, birkaç gün önce kaybettiğimiz dayımdan bahsedeceğim. dört kardeşin en büyüğü ve tek erkek olanıydı. meslek hayatına (deniz astsubayı) gölcük’te başlamış, emeklilikten sonra da ayrılmamıştı. 99 depreminde iki kat gömülerek zemin kata çakılan evinden sağ çıkmış, kalıcı konutlar olarak anılan bölgede inşa edilen yeni evinde yaşamaya başlamıştı. birkaç yıl önce ikinci eşini de kaybedince büsbütün yalnız kalmış, oğlunun ve gelininin olanca destek ve gayretine rağmen kendini iyice salmıştı. son yıllarını huysuz, inat ve memnuniyetsiz bir ihtiyar olarak geçirdiği ömr
Devamı