bir kış hatırası
yılın ilk haftası yağan kar için “bundan daha güzel, daha kararlı yağan bir kar daha hatırlamıyorum” diyen arkadaşım galiba haklıydı. bundan iki kış önce de yine böyle yağmıştı kar. sokak sokak dolaşıp resim çekmiştim. tabii bir de evden hiç çıkmadan çektiğim resimler vardı: apartmanın neredeyse kapanan girişi, balkon demirlerinden sarkan buzlar ve arka bahçedeki portakal ağacının üstünde biriken kar kütlesi… aynı ağacı tekrar fotoğraflayınca gördüm ki iki yıl öncekine göre bu defa daha çok, hem de en az iki-üç kat çok kar yağmış. fakat bu yazıda dört kış kadar önce başımdan geçen ve hatırladıkça hâlâ gülümsediğim başka bir hadiseden bahsedeceğim sizlere. günler öncesinden başlayarak ikaz ettikleri kar nihayet şehre ulaşmış, saatler ilerledikçe şehri esir almaya başlamıştı bile. bu şartlar altında yapılacak en iyi şey, mümkünse yola çıkmamak, çıktıysak mesai sonu trafiğine yakalanmadan kendimizi eve atmaktı. erken davrandığımdan olsa gerek, trafiğe yakalanmadım. ta ki iki akt