duvar yazmak

-
Söze, bu duvarı yazmaya neden başladığımı anlatarak gireyim isterseniz…
Siz diye hitap ettiğime bakmayın. Karşımda bir muhatap olduğundan yada olacağından emin değilim. Hatta diğer blog tecrübemden yola çıkarak, bunu gayet iyi biliyorum.
Bilmem hangi arama motorunun azizliği ile tesadüfen yolu düşmüş, çoğu yabancı ülke menşe’li ziyaretçileri saymazsak pek uğrayanı olmayan, fakat yazmaya inatla devam ettiğim o site, bir bloğun nasıl işletileceğini öğrenmek için kullandığım bir deneyhane idi bir bakıma. Müteakip yazıda bahsedeceğim üzere, bu defa durum biraz farklı.
Eski Mısır’da yazı bir çivi yardımıyla duvara yada taş tabletlere işlenir, daha doğrusu anlatılmak istenen şey resmedilirmiş. Bu eski gelenek, internet çağında neden canlanmasın diye düşündüm ve blog yerine duvar yazmaya karar verdim:)
Tamam, itiraf ediyorum... Asıl gayem, teknolojinin gelişimiyle ortaya çıkan bu tür yabancı kelimelere Türkçe karşılık bulmak, üstelik bunu mümkün olduğunca ivedilikle yapmak gerektiği halde bu işi savsaklayanlara görevlerini hatırlatmak...
Kadim bir geleneği canlandırma hikâyesi, Türkçeye yaptığım bu emri vakiyi hoş bir ambalaj içinde sunarak, daha bir kabule şâyân, hatta "bilimsel ve tarihî gerçeklerin kaçınılmaz ve karşı çıkılamaz bir sonucu" gibi göstermeye çalışmaktan ibaret.
Gördüğünüz üzere, isteyince pekâlâ ben de Jakoben olabiliyorum!..

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

teyzelerim

-
biri bu dünyadan, diğeri bu diyardan göçüp giden iki teyzem var benim. vardı, daha doğrusu… büyüğü vefat edeli sekiz yıl oldu. 83 yaşındaki küçük teyzem ise geçen ay rusyaya, oğlunun yanına taşındı. ömrünün kalan kısmını orada tamamlayacak. allah, bütün büyüklerimize uzun ve sağlıklı ömürler versin. teyzelerim o kadar farklı iki karakterdiler ki… geriye dönüp baktığımda, birbirlerine en çok benzeyen yanlarının çok iyi yemek yapmaları olduğunu söyleyebilirim. bu meziyet ırsî birşey herhalde ki annemde de var, büyük teyzemin kızında da. kısa denecek bir zamanda sofrayı hepsi birbirinden lezzetli üç-beş çeşit yemekle donatırlar. bana öyle geliyor ki teyzelerimin kaderinin asıl benzeştiği nokta, otuz-kırk gün ölümle cebelleştikten sonra her ikisinin de hayata tutunmayı başarmış olmaları… büyük teyzem 1994’te geçirdiği kalp ameliyatından sonra bir ayı aşkın bir süre yoğun bakımda kaldı. kendinizi kötü habere hazırlayın denilmişken iyileşip 21 yıl daha yaşadı. kandaki üre miktarını
Devamı

uzay merakım

-
gökyüzüne merakım küçük yaşlarda başladı. kesin bir tarih vermek zor, fakat geriye dönüp baktığımda, halley kuyruklu yıldızını ararken buluyorum kendimi. küçüktüm, fakat yine de hatırlıyorum. halley kuyruklu yıldızı o gece dünyanın yakınından geçecek, hava şartları müsait olursa biz de görebilecektik. bütün ülke, yetmiş küsür yılda bir gerçekleşen bu gökyüzü hadisesine kilitlenmiştik. aylar süren bu bekleyiş sırasında iki şey daha yapmıştık. ilki, halit ziya uşaklıgil’in “kuyruklu yıldız altında bir izdivaç” romanını dizi haline getirerek dönemin tek kanalı ve tek televizyonu trt’de yayınlanmaktı. ikincisi ise, o yıl bizi erovizyon’da temsil etmek üzere “halley” isimli bir de şarkı hazırlamak. şarkıyı seslendiren grubun üyelerinden birinin, hani o kısa kıvırcık saçlı gencecik kızın candan erçetin olduğunu şarkıyı yıllar sonra youtube’da izlerken fark edecektim. beklenen gece geldiğinde, maaile bahçeye çıktık. insan boyunu aşmayan bahçe duvarının hemen arkasındaki mahalle arkadaşla
Devamı

dayımı kaybettik

-
yanında büyüdüğümüz yahut muntazaman görüştüğümüz akrabalarla kurduğumuz bağlar araya zaman ve mesafe girse bile kopmuyor, körelmiyor. hayatımıza sonradan giren akrabalarla münasebetlerimizde ise -bu gecikmenin makul bir sebebi yoksa hele- birşeyler hep eksik kalıyor, derinleşmiyor. dayım sözkonusu olduğunda da böyle bu, iki numaralı halam sözkonusu olduğunda da. hep bir eksiklik, hep bir yarım kalmışlık duygusu… bugün size, birkaç gün önce kaybettiğimiz dayımdan bahsedeceğim. dört kardeşin en büyüğü ve tek erkek olanıydı. meslek hayatına (deniz astsubayı) gölcük’te başlamış, emeklilikten sonra da ayrılmamıştı. 99 depreminde iki kat gömülerek zemin kata çakılan evinden sağ çıkmış, kalıcı konutlar olarak anılan bölgede inşa edilen yeni evinde yaşamaya başlamıştı. birkaç yıl önce ikinci eşini de kaybedince büsbütün yalnız kalmış, oğlunun ve gelininin olanca destek ve gayretine rağmen kendini iyice salmıştı. son yıllarını huysuz, inat ve memnuniyetsiz bir ihtiyar olarak geçirdiği ömr
Devamı