diziler

-
bir önceki yazıda siyah beyazdan renkli televizyona geçilişini anlatmıştım. önce bazı programlar, sonra tamamı renkli yayınlanmaya başlamıştı.
o vakitler, sadece akşamları ve tek kanaldan yayın yapardı televizyon. önce süre biraz uzadı, sonra ikinci ve üçüncü kanallar eklendi. birinci körfez savaşının başladığı günlerde de tam gün (24 saat) yayına geçildi. canlı yayında cnn’e bağlanıp savaşın gidişatı hakkında anlık bilgiler verilir, daha doğrusu tercüme yoluyla aktarılırdı. birkaç sene geçti geçmedi, özel kanallar kurulmaya başlandı. bütün bunların hikâyesini bir önceki yazıda kısaca aktarmıştım. bu yazıda televizyon dizilerini ele alacağım.
trt’nin sadece akşamları yayın yaptığı tek kanallı dönemde bu kadar çok dizi yoktu takdir edersiniz ki... o dönemin dizilerini birkaç kategoride toplamak mümkün. ilk kategoride edebiyat uyarlamaları var. tarık buğra’dan küçük ağa, osmancık, ve dönemeç; orhan kemal’den hanımın çiftliği, reşat nuri’den çalıkuşu ve dudaktan kalbe, hüseyin rahmi’den kuyruklu yıldız altında bir izdivac… ilk aklıma gelenler.
ikinci kategoride hassaten trt için yazılan senaryolar vardı. kartallar yüksek uçar, bizimkiler, perihen abla, mesela muzaffer ve iz peşinde bunlar arasında.
üçüncü kategori ise yabancı diziler. sonradan peyda olup epeyce seyirci çeken bu diziler genellikle amerikan, brezilya, meksika ve arjantin yapımı idiler aşk gemisi, flamingo yolları, dallas, hayat ağacı, küçük hanım, zenginler de ağlar ve yalan rüzgârı’nı bu diziler arasında sayabiliriz.
özel televizyonların devreye girmesiyle diziler için bambaşka bir devir açıldı adeta. akşamları seyirciyi televizyon karşısında tutacak yayınlara ihtiyaç vardı. aslına bakılırsa dizi sektörü bu ihtiyaca cevap vermek üzere kuruldu ve gelişti. özel televizyonlar olmasa, böyle bir sektör olmaz veya çok güdük kalırdı.
her akşam bir, bazen iki dizi yayınlamaya başlayan (o zamanlar dizilerin yayın süresi bu kadar uzun değildi) özel televizyonların başardığı ikinci bir iş, dizi sektörünü yabancı boyunduruğundan kurtarmaktı. artık kendi kanallarımızda kendi dizilerimizi çekiyor ve izliyorduk. bu seri üretim sayesinde öyle güzel yapımlar, öyle iyi oyuncular çıktı ki. diziler etiketini yapıştıracağım bu seride, işte bu dizilerden bahsedeceğim size.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

ibişin rüyası

-
Roman-Yazarı: Tarık Buğra Tiyatroya tutku derecesinde düşkün bir genç. Çocuğunun kültürlü bir insan olarak yetişmesini isteyen, onun tiyatroya ilgisini -taa ki oğlunun iyi bir tiyatro seyircisi değil, iyi bir tiyatrocu olmak istediğini anlayana kadar- destekleyen bir baba. Tiyatro ile bütün alâkasını derhal kesmesinin istenmesiyle birlikte Nahit`in evi terk edişi... Sahip olduğu herşeyi tiyatro uğruna terk edecek, sahip olacağı herşeyi tiyatro sayesinde kazanacak. lâkin bunun yola çıkarken sandığı kadar kolay olmadığını yaşayarak görecektir. Çaldığı bütün kapılar yüzüne kapanacak, köhne bir otel odasında açlıktan bayılmak üzere olduğu bir sırada oda arkadaşı Vasıf`ın azığını çalarken yakalanacaktı. Suçüstü yakalandığı bu hırsızlık ona, hayatı boyunca sahip olduğu tek dostu, Vasıf`ı kazandıracaktı. Birbirinden başarısız tecrübelerin, sürekli red cevaplarının ardından üçüncü sınıf bir rol bulduğu kumpanyanın iflası. Tiyatroyu seven ama tiyatrodan anlamayan yeni patron kumpanyanı...
Devamı

uçuran elma

-
uzun beyaz sakallarıyla tanıdım bu ihtiyarı. sonradan sakalını kesip kalın, küt bir bıyıkla kalmıştı. neler diyorlardı onun için… vay efendim, yahudiymiş, kötüymüş, tehlikeliymiş, uzak durmalıymışım; bir ton laf… tanıdığım şu kısa süre içinde iyilikten, güleryüzden başka birşey görmemiştim ki ondan... yanılıyor olamazlar mıydı? pekâlâ olabilirlerdi. her geçen gün (yoksa dakika mı demeliyim?) bu ihtimale daha çok inanıyor ve bütün ikazlara rağmen temkinli bir iyimserlik içinde onunla görüşmeye devam ediyordum. ona o derece inanıyor, bilgi ve tecrübesinden öyle istifade ediyordum ki elindeki yeşil elmayı uzatıp “bu elma sana uçma kabiliyeti kazandıracak, ısır ve at kendini aşağı. uçtuğunu göreceksin” dediğinde, filmlerdeki gökdelenleri andıran yüksek bir yapının en tepesinden kendimi aşağı bırakmakta bir an bile tereddüt etmedim. ne var ki uçmuyor, düşüyordum. düşmek ne kelime, çakılıyordum resmen. “hani uçacaktım” diye can havliyle bağırırken, sesimin ona ulaşıp ulaşmadığından ...
Devamı

özel radyo ve televizyonlar

-
Resim
çocukluğumda tek kanal vardı: trt. şimdiki gibi trt1, trt2, trt3… de yoktu üstelik. sadece trt. akşam sekiz veya sekiz buçukta “saat 20:30. şimdi haberler” anonsuyla açılır, gece onikide istiklal marşıyla kapanırdı. bütün yayınlar siyah beyazdı. renkli yayıncılığa birden değil, kademeli olarak geçildi. bu geçiş dönemi boyunca bazı programlar siyah beyaz, bazıları renkli olarak yayınlanmaya devam etti. renkli televizyonumuz olmadığından bizim için fark etmiyordu; hepsi siyah beyazdı. mamafih, hangi programların renkli olduğunu trt logosunun etrafını çeviren elips şeklindeki çemberden anlamak mümkündü. çember varsa, anlıyorduk ki o program renkli... ilk renkli televizyonu, sivastaki teyzemin evinde görmüştüm: 67 ekran bir nortmende idi. kocaman bir ekrandan renkli yayınlar izlemek müthiş birşeydi. daha sonraki yıllarda, tercüman gazetesinde gördüğümüz bir ilan (terpa - tercüman pazarlama) vasıtasıyla biz de renkli televizyon sahibi olduk. 57 ekran bir ITT idi. renkli televizyonumu...
Devamı